„...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że
dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do
chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że
to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.”
- Eric-Emmanuel Schmitt z „Oskara i pani Róży”
Po pięćdziesiątce
Życie czyni
z człowieka ucznia,
by do układanki
pasowały wyzwania.
Z terminem przydatności
walczy o swoje
lub bez, ale po kolei
na nowej drodze.
Zapala światła
jaśniejące losowi,
gdzie nadzieja
trzyma za nas kciuki.
W zakasanych rękawach
kolejnym scenariuszem
i szkolnych ławkach
ze strachem, ale i szczęściem,
że wydarzeniom da radę...
Aleksandra Baltissen
Foto: Ruud Baltissen
Free
counters