Złota królowa
Daję tobie moją różę,
w której piękno intelektu zanurzę.
Wiecznej mądrości podaruję płatki,
byście poczuli jej królewskie dostatki...
Daję jej cudowne zapachy,
by aromatyczne oleje wsunęły się pod wszystkie dachy.
Dodam pięciokrotność okwiatu do spełnienia zadania,
tak się objawia oznaka mojego pokoju i poszanowania.
Przyjmijcie - proszę - królową kwiatów,
gdyż jej piękno jest równe blaskowi agatów!
Nie odtrącajcie tej piękności,
ponieważ mojej róży łodyga nie kłuje z zazdrości...
Nie zna też kolców i cierpienia,
z nią jest prawie wszystko do załatwienia...
Nie ozdabiam jej czerwienią,
gdyż zakochanym, tak uczucia się mienią.
Nie pokoloruję jej na biało.
Moje "ja" tego nie chciało...
Unikać będę czarnego,
bo zamierzenia jestem innego.
Moja róża jest ciepła i złota,
stąd jej wysłania wzięła się ochota.
Składam Wam hołd przyjaźni.
Razem będzie nam lepiej i raźniej.
Ta róża - to nie są łzy...
To jesteście dla mnie - drodzy przyjaciele - Wy!
2009-06-12 Aleksandra Baltissen
